Η όραση του χρώματος είναι η ικανότητα ενός οργανισμού να διακρίνει αντικείμενα με βάση τα μήκη κύματος (ή συχνότητες) του φωτός που αντανακλούν, εκπέμπουν ή να αναμεραδίδουν. Τα χρώματα μπορούν να μετρηθούν και να ποσοτικοποιηθούν με διάφορους τρόπους. Πράγματι, η αντίληψη κάποιου όσον αφορά το χρώμα είναι μια υποκειμενική διαδικασία με την οποία ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα που παράγονται όταν το εισερχόμενο φως αντιδρά με διαφορετικούς τύπους κυττάρων κώνου στο μάτι. Στην ουσία, διαφορετικοί άνθρωποι βλέπουν το ίδιο φωτισμένο αντικείμενο ή την πηγή φωτός με διαφορετικούς τρόπους.
Για παράδειγμα, μια ομάδα ιθαγενών πληθυσμών από τη Ναμίμπια που ονομάζεται Χίμπα έχει διαπιστωθεί ότι κατηγοριοποιεί τα χρώματα διαφορετικά από τους περισσότερους Ευρωπαίους και είναι σε θέση να διακρίνουν εύκολα πολύ κοντινές αποχρώσεις του πράσινου, που μόλις και μετά βίας διακρίνεται για τους περισσότερους ανθρώπους.Η αντίληψη του χρώματος εξαρτάται επίσης σε μεγάλο βαθμό από το πλαίσιο στο οποίο παρουσιάζεται το αντικείμενο. Για παράδειγμα, μια λευκή σελίδα κάτω από μπλε, ροζ ή μωβ φως αντανακλά κυρίως μπλε, ροζ ή μωβ φως στο μάτι, αντίστοιχα. Ο εγκέφαλος, όμως, αντισταθμίζει την επίδραση του φωτισμού (με βάση την μετατόπιση χρώματος των γύρω αντικειμένων) και είναι πιο πιθανό να ερμηνεύσει την σελίδα ως λευκό κάτω από όλες τις τρεις προϋποθέσεις, ένα φαινόμενο γνωστό ως χρωματικής ισοστάθμισης.